Semana cheia no Brasil! (12/5- 20/5)

21 mei 2019 - Campina Grande, Brazilië

Bom dia! Hier is dan mijn tweede blog, sorry dat het zo lang duurde, maar daarom nu een extra lange! Ik denk dat ik vanaf nu ongeveer 1 tot 2 keer per week iets post, want ik heb helaas niet de tijd om elke dag iets te schrijven. Zondag 12 mei was het Moederdag, en hoewel ik helaas niet bij mijn eigen moeder kon zijn, had ik hier de familie van Dayanne (Day) om het mee te vieren, die uiteraard ook een hele lieve moeder heeft. We vierden Moederdag in het huis van haar oma in Campina, want haar ouders wonen in een andere stad verderop: Boa Vista. Maar voordat we Moederdag gingen vieren, kreeg ik eerst een rondleiding van Raphael door Campina met de auto. Hij vertelde wat over de geschiedenis van Brazilië en liet mij de verschillende buurten zien van Campina, inclusief het ziekenhuis waar ik straks ga werken. Ik vond het erg leerzaam om dingen te leren over de geschiedenis van Brazilië, want ik weet hier eigenlijk helemaal niet zoveel over. Eenmaal aangekomen bij het huis van haar oma stond de hele familie van Day ons al op te wachten: haar ouders, oom, tantes, neef, nichtjes en haar oma. We werden warm ontvangen met lekker zelf bereid eten en drinken. Na deze lekkere lunch zaten we met de hele familie buiten voor het huis, en praatten we wat over de verschillen tussen de Nederlandse en de Braziliaanse cultuur, met natuurlijk een lekker likeurtje erbij.

Moederdag met de familie van Dayanne

Na deze gezellig middag gingen Day en ik naar het winkelcentrum, waar we hadden afgesproken met andere mensen van VIVA: Ayron, Corrinha, Joyce en Leandra. Voor degene die niet weten wat VIVA inhoudt: VIVA is een uitwisseling van Braziliaanse studenten, die de Braziliaanse werkelijkheid voor even willen ontvluchten en naar Nederland komen, om een nieuwe cultuur te ontmoeten en te leren over de verschillen in de gezondheidszorg, transport, industrie, onderwijs en landbouw. In het winkelcentrum dronken we met zijn allen een milkshake en haalden we herinneringen op over grappige momenten die ze hadden meegemaakt in Nederland.

In winkelcentrum met Ayron, Corrinha, Dayanne, Joyce en Leandra

Daarna gingen Day, Corrinha, Joyce en ik nog wat shoppen en boodschappen doen, en dat verliep met hun natuurlijk met de nodige grappen (zie foto hieronder).

Boodschappen doenShoppen

De dag erna moest ik vroeg op, want Filipe en ik gingen naar de Federale Politie. Maar terwijl wij dachten dat we alleen mijn visum hoefde te laten zien en wat vingerafdrukken hoefden achter te laten, verliep het allemaal helaas wat ingewikkelder. Ik moest weer opnieuw documenten verzamelen, foto's maken en geld betalen en dit allemaal weer inleveren bij de Federale Politie, kortom bijna alles wat ik in Nederland al had gedaan om mijn visum te krijgen. Maar als ik hier echt voor 5 maanden wil blijven, moet ik dit accepteren. En daarom had ik dit gelijk maar allemaal meteen geregeld en heb ik 22 mei mijn volgende afspraak om alles in te leveren, fingers crossed dat het dan wel allemaal goed is. Na het bezoek aan de Federale Politie ging ik naar huis om eindelijk mijn andere huisgenote te ontmoeten: Rafaela. Rafaela is een tandarts, dus als ik hier problemen krijg met mijn gebit, heb ik in ieder geval iemand die mij kan helpen, altijd handig haha. Rafaela is net als Day een lieve meid, en ik denk dat met hun samenwonen mij erg gemakkelijk af zal gaan. In de avond had ik afgesproken met Aluska, zij is ook een begeleider van VIVA. Ik had een cadeautje voor haar meegebracht (babykleding met de tekst Amsterdam erop), want zij is op dit moment in verwachting van meisje, en waarschijnlijk ga ik haar geboorte hier ook meemaken :). Samen met Tércio (haar man) en Ayron zijn we wat gaan eten in een restaurant, daarna ben ik direct naar huis gegaan en gaan slapen want ik was kapot.

Met Aluska, Tércio en Ayron

De volgende dag heb ik dan ook rustig aan gedaan, en wat Netflix (Grey's Anatomy) gekeken. Ik denk dat ik toch een beetje last had van een jetlag. Vandaag (dinsdag 14 mei)  was ook de dag dat Day jarig was, dus in de avond ging ik mee naar haar universiteit, want overdag werkt ze en in de avond studeert ze Rechten. Op de universiteit aten we met de hele klas taart en zongen we met zijn allen lang zal ze leven, maar natuurlijk wel op zijn Portugees.

Verjaardag Dayanne op de universiteit

Na de les gingen we met een paar van haar studiegenoten en Vanessa (ook een vriendin van mij van VIVA) caipirinhas (een Braziliaanse cocktail) drinken in een bar. Het was erg gezellig, en dit merkten we dan ook allemaal de volgende ochtend haha.

Verjaardag DayanneVerjaardag Dayanne met VanessaVerjaardag Dayanne

Het is nu ondertussen al woensdag 15 mei, en vandaag ging ik met Filipe de stad in om nu eindelijk een kledingkast te kopen, want mijn kleren liggen nu nog steeds netjes gesorteerd op de grond. Eenmaal aangekomen in het centrum was er een groot protest van leraren en studenten aan de gang tegen Bolsonaro, dit omdat hij een groot deel van het geld voor het onderwijs heeft afgeschaafd. Ik vond het erg indrukwekkend om dit protest mee te maken, want het ging er allemaal heel anders aan toe dan een protest in Nederland. Hier in Brazilië zingen ze, maken ze muziek en dansen ze tijdens een protest (kijk bij mijn video's), je werd er bijna vrolijk van haha. Terwijl een protest in Nederland veel serieuzer is.

Het protest

Toen we eenmaal genoeg hadden gezien van het protest, begon de volgende uitdaging: een goedkope kledingkast scoren. Na ongeveer 10 verschillende winkels te hebben bezocht en bijna alle kledingkasten hebben gezien die zie in Campina hebben, had ik er dan eindelijk één gevonden. Het is dezelfde kledingkast die Day ook heeft, hij was wel wat aan de dure kant, maar dan kan ik hem in de toekomst ook weer makkelijker verkopen als ik terug ga naar NL. Weer een grappig feitje: hier in Brazilië is het ook normaal dat je een mannetje betaald die jouw kast in elkaar komt zetten. Dit heb ik dan ook maar gedaan, alleen moet ik hier wel zes dagen op wachten. In de avond ging ik met Filipe mee naar zijn Engels school, die hijzelf heeft opgezet. Hier geeft hij les in verschillende niveaus Engels en zelfs zijn moeder is een studente. Deze avond keek ik mee met de les voor beginners. Tijdens de les hielp ik af en toe ook mee, en dit vonden de leerlingen erg leuk, ze wilden zelfs dat ik vaker kwam helpen.

De afgelopen dagen had ik zoveel meegemaakt en gedaan, dat ik de volgende dag (donderdag 16 mei) even moest bijkomen. Het is hier dan ook elke dag erg warm, rond de 30 graden, en ik moet hier nog steeds aan wennen, waardoor ik gehele dag erg moe ben. Vandaag heb ik daarom weer lekker een dagje Netflix gekeken en geluncht met Day en Raphael, want ik nu bijna elke dag doe. Rond 12 uur eten we dan in een selfservice restaurant, waar jezelf kan opscheppen wat je wilt en waar je daarna jouw bord laat wegen. Je betaalt dan voor het aantal gram wat je hebt opgeschept, dit is vaak rond de 20 reais (ongeveer €4,50), dus erg goedkoop. Hier in Brazilië zijn de maaltijden ook anders dan in NL. Zo eten ze bijvoorbeeld in de ochtend vaak brood, in de middag  warm eten en in de avond alleen een kleine maaltijd, zoals een soep. Het middageten is dan ook de grootste maaltijd en bestaat vaak uit een groot bord met groenten, fruit, salade, rijst, bonen (feijão) en vlees of kip. Het vlees wordt hier vaak bereid op de BBQ, wat ze hier een churrasco noemen en is dan ook typisch Braziliaans. Day had in de middag voor mij Post-its meegebracht, zodat ik op alle onderdelen in het huis de Engelse benaming kon plakken en zij ze in het Portugees eronder kon schrijven. Zo helpen we elkaar op een leuke manier de taal te leren.

Vrijdag (17 mei) ging ik samen met Filipe naar een ander stadje, genaamd Olivedos. Hier geeft Filipe Engelse les op een openbare school. Op deze school was ik een bijzondere verschijning, en iedereen was dan ook erg nieuwsgierig om mij te ontmoeten. Zo stelde ik me elke les voor aan de hele klas met behulp van vragen die de leerlingen stelden. Een enorme uitdaging voor mij, want ik moest alles in het Portugees doen en daarnaast ook de vragen van de kinderen begrijpen. Dit was soms erg lastig, want kinderen praten erg snel en met veel afkortingen, die ik nog niet ken. Ik vond het wel onwijs leerzaam en leuk om de kinderen te ontmoeten, maar ik merkte ook wel dat het er hier anders aan toe gaat op school dan in NL. Zo hebben de kinderen hier heel weinig respect (niet allen, maar wel veel) voor een leraar, praatten ze vaak gedurende de hele les, lopen ze zonder te vragen door het lokaal rond en spelen ze spelletjes op hun telefoon. Veel kinderen vinden het leren maar saai, en zijn dan ook onwijs blij als de school weer is afgelopen. Het probleem is hier dat leraren niet streng kunnen optreden en bijvoorbeeld een telefoon af kunnen pakken als een kind niet luistert, want ze kunnen hiervoor worden aangeklaagd. Maar ik begin nu wel langzaam te begrijpen waarom de Brazilianen niet goed Engels spreken, omdat het les geven hierin erg lastig is.

School OlivedosSchool OlivedosSchool Olivedos

In de avond had Filipe weer een Engelse les op zijn school, maar nu voor gevorderden. Deze studenten konden al goed Engels praten, en één student had zelfs een goed Brits accent, wat me erg verbaasde. Na de les ben ik meteen gaan slapen, want het was een indrukwekkende maar een vermoeiende dag.

Engelse les

De volgende dag (zaterdag 18 mei) was het eindelijk weekend, en hoefde Day gelukkig niet te werken. Samen gingen we de stad in om een jurk voor Day en een cadeautje voor Raphael (de zoon van Raphael) te kopen, want hij was vandaag jarig en werd 1 jaar. Dit is ook een belangrijk punt in Brazilië, want wanneer een jongetje hier 1 jaar oud wordt, wordt er een groot feest voor hem georganiseerd. Voor een meisje is dit, wanneer ze 15 jaar oud wordt. Ik vind dit een beetje apart, want een jongetje herinnert zich later als hij ouder is helemaal niks meer van dit feest. Het thema van het feest van Raphael was Lion King, en alles was dan ook in deze stijl gemaakt, zo hadden ze bijvoorbeeld ook een grote Lion King taart, waarbij iedereen samen met Raphael een foto maakte. Nadat het feest ten einde kwam en de meeste mensen naar huis waren, begon het feestje pas echt: de muziek ging hard aan en de flessen drank kwamen op tafel. Toen we daar ook eenmaal uit werden getrapt, zijn we nog met de rest naar een club gegaan, wat ook een hele ervaring op zich was. In de club namelijk een band die Forró speelde, dit is een muziek- en danssoort uit het Noordoosten van Brazilië. Forró wordt in paren gedanst en dit zag je dan ook terug in de club, want iedereen danste met elkaar, een erg gaaf gezicht.

Verjaardag RaphaelVerjaardag RaphaelVerjaardag Raphael

De volgende ochtend (zondag 19 mei) moest ik helaas al erg vroeg (8 uur) klaarstaan, want ik werd opgehaald door Aluska voor de kennismaking met de nieuwe VIVA groep (VIVA 6). Samen ontbeten we met de groep in het park en had de groep de eerst kennismaking met NL, met behulp van vragen die gesteld werden over NL. De nieuwe VIVA groep bestaat uit studenten uit verschillende steden, zoals Campina, Garanhuns (waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan met Vamos), Natal en Recife. De nieuwe groep was erg aardig en erg nieuwsgierig om dingen te leren over NL. Helaas werd ik na deze kennismaking erg ziek, en had ik erg veel last van mijn buik. Ik denk dat ik de dag ervoor iets verkeerds had gegeten. Gelukkig was Day thuis en hebben we samen met Raphael de film the Proposal gekeken. Day vertelde mij dat ze ook erg van sushi hield, en dat wilde ik hier dan natuurlijk maar ook al te graag proberen, dus we hadden sushi besteld. Alleen de sushi hier is toch iets anders dan die in NL, je hebt hier namelijk sushi met cream cheese, wat wel lekker was maar toch een beetje apart.

De volgende dag (maandag 20 mei) voelde ik me gelukkig een stuk beter en ging ik opnieuw mee met Filipe naar Olivedos, want ik had ten slotte beloofd ook de klassen te bezoeken die ik de vorige keer niet had gezien. In deze klassen kreeg ik nog een warmer ontvangst dan de vorige: ze wilden graag op de foto, mij toevoegen op alle sociale media mogelijk en sommige wilden zelfs mijn handtekening hahaha. Zelf wilde ik ook graag op de foto met een meisje die er erg Nederlands uitzag (zie foto hieronder), ze had namelijk ook blond haar en blauwe ogen, en dat komt hier nauwelijks voor. Kortom, ik heb het hier de afgelopen week erg druk en naar mijn zin gehad, en ik mis NL nog niet echt haha. Vanaf nu beloof ik dat jullie meer van mij gaan horen, en dat ik probeer meer tijd te maken om te schrijven over mijn belevenissen hier. Maar voor nu boa noite en até mais!

School OlivedosSchool OlivedosHandtekeningen uitdelenSchool Olivedos

Foto’s

4 Reacties

  1. Annemie:
    23 mei 2019
    Superleuk om te lezen Celine! Ik kan het me goed voorstellen zoals je alles beschrijf. Bijzonder zo'n " Ikea"-mannetje die je betaald om je gekochtte kast in elkaar te komen zetten😀. Liefs en groetjes vanuit hier
  2. Nicole:
    23 mei 2019
    Super leuk om wat van je avontuur te lezen. Je wordt lekker bezig gehouden😉
    Leuk om op deze manier een klein beetje te zien wat je mee maakt.
    Veel plezier💋
  3. Lena:
    23 mei 2019
    😍
    Kusjes van mij!
  4. Thea van Oosterhout:
    23 mei 2019
    Celine, nog maar zo kort in Brazilië en al zoveel meegemaakt, voor jij het weet zijn die 5 maanden om. Liefs Thea van Oosterhout. 😘